Han van der Horst. 424 p., paperback.
Op 10 mei 1940 werden de Nederlanders onverhoeds het wereldtoneel op gesleurd. Ze hadden gehoopt de Tweede Wereldoorlog als toeschouwers te kunnen volgen. In de kleine uurtjes van de tiende mei haalde het gedreun van Heinkel-bommenwerpers ze uit de droom. In de vijf zwarte jaren die volgden kwamen ze bijna allemaal voor existentiële keuzes te staan. Brave burgers toonden grootsheid, kleinheid, lafheid, moed, beginselvastheid, gewetenloosheid en het vermogen om weg te kijken. Tegelijk leerden ze wat het betekende te leven op het scherp van de snede. Dat is het verhaal van ‘Zwarte jaren’. Nu, meer dan zeven decennia later, zijn de herinneringen aan die tijd nog springlevend. Ze spelen een rol in politieke discussies. Ze zijn het toneel van spannende verhalen. Ze raken aan taboes en pijnpunten van het heden. Daarom is ‘Zwarte jaren’ niet zomaar een relaas over de heftigste periode uit onze geschiedenis. Het is net zo goed een boek van ónze tijd en eeuw.